Старыя друкарні

У розных кутках беларускай зямлі
(Там помнікі б з мармуру высечы!)
Славутыя колісь друкарні былі –
Гадоў таму ледзь не паўтысячы.

Даўно супачылі ў зямлі друкары,
А плён іх сыноўняга подзьвігу
Сьцірала гісторыя з гэнай пары –
Дзе кроўю, дзе гучна, дзе поціху.

I мейсцы ўжо тыя нялёгка знайсьці,
Парослыя крыўдамі-бедамі,
Дзе ўсходзілі першыя кветкі цьвісьці
Красы, між народаў няведамай.

О, як бы разросься той кветнік, той сад,
Хоць вёсны былі неспагаднымі,
Калі б не стаптаў заваёўнік-магнат,
Калі б чужакі не спаганілі!

Але, як зярняты з угрэтай ральлі,
Сьлязамі і кроўю палітыя,
Ізноў прарасталі, буялі, цьвілі
Бясьсьмертныя родныя літары!

I чулася, чулася ў стуку станкоў,
Што ім не замоўкнуць заклятымі,
Што будуць явы за хрыбтамі вякоў
Грымець паліграфкамбінатамі.