Рагнедзе

У слаўным горадзе Францыска,
Дзе я святкую свята Слова, —
Твае вытокі і калыска,
Твой лёс, пачаты звыш сурова,

Вось тут ты, гордая адроду,
На плынь Дзвіны штодня глядзела,
I аб адным снавала крозу,
I аднаго ў жыцці хацела:

Каб родны край быў вечна вольны,
He знаў палону, ганьбы рабства;
Каб твой народ, пракляўшы войны,
У мужных сэрцах песціў брацтва.

I час настаў: з імглы далёкай
Нам зорыць дзей тваіх пачатак!..
Таму так молада, так лёгка
I я хаджу тут, твой нашчадак.

У слаўным горадзе Францыска
Шапчу: «Жыве і не загіне!..»
I ўдзячна кланяюся нізка
Табе, прасветлая княгіня.